سنسور اکسیژن ان تی کی مدل 92317

سنسور اکسیژن یکی از سنسورهای موجود در موتور خودرو می‌باشد که خرابی آن باعث افزایش مصرف سوخت و اختلال در موتور می‌شود. این سنسور که در خودروهای متنوع عملکرد یکسانی دارد، می‌تواند در میزان مصرف سوخت خودرو تأثیر بسیار زیادی داشته باشد. بهتر است به این موضوع دقت کنید که بسیاری از خودرو‌ها به بیش از یک سنسور اکسیژن مجهز هستند. (برخی پژو 206 در تیپ‌های پنج و شش مجهز به دو سنسور اکسیژن هستند) عملکرد سنسور به‌گونه‌ای شبیه به ژنراتور است؛ و هنگامی‌که به‌اندازه کافی گرم شود از خود ولتاژ تولید می‌کند. قسمتی از سنسور که در درون مانیفولد دود قرار دارد‌، یک حباب سرامیکی زیرکونیومی است که انتهای آن روی پوسته مانیفولد پیچ می‌شود. قسمت بیرونی حباب با یک‌لایه متخلخل از جنس پلاتین پوشیده شده و در درون آن دو نوار پلاتینی وجود دارد که به‌عنوان الکترودها به کار می‌روند. قسمت بیرونی حباب در معرض گازهای داغ مانیفولد دود قرار دارد. اما در درون حباب‌، سنسور (الکترود) بین هوای محیط و دود اگزوز قرار گرفته است. نباید هرگز روی کانکتورهای سنسور اکسیژن را روغن‌کاری و چرب نمود زیرا این امر سبب مسدود شدن جریان هوا می‌شود. این روش نسبت به روش قدیمی ترجیح داده می‌شود، زیرا خطر کثیف شدن یا گرفتگی توسط آب که می‌تواند از درون سنسور را کثیف یا معیوب کند‌، کاهش پیدا می‌کند.

سنسور اکسیژن نخستین‌بار با هدف جلوگیری از ایجاد آلودگی و کمک به عملکرد بهینه موتور در سال 1976 بر روی خودروی ولو 240 نصب شد. امروزه این سنسور بخشی از سیستم کنترل آلایندگی خودرو محسوب می‌شود که اطلاعات خود را مستقیماً به ECU (کامپیوتر خودرو) ارسال می‌نماید. هدف از طراحی این سنسور این است که موتور در بهینه‌ترین و اقتصادی‌ترین حالت، کار کند و کمترین میزان گازهای آلاینده را تولید کند. در واقع این سنسور مقدار اکسیژن‌های نسوخته خارج شده از موتور که وارد اگزوز می‌شوند را کنترل می‌کند.